142. MEKTUP

MEVZUU : Bu büyüklere az mensubiyeti çok saymanın beyanıdır.

***

NOT : İMAMI RABBANİ Hz. bu mektubu, Molla Abdülgafur Semerkandî’ye yazmıştır.

***

Bir iltifat olarak gönderdiğin mübarek mektup ulaştı.

***

Uygun düşer ki: Fukarayı (dervişleri, velîleri, tarikat ehlini) sevmek, Allah’ın en büyük nimetleri arasında sayıla..

Noksan sıfatlardan münezzeh Allah’tan dilenen, ondan beklenen, bu mahabbette istikamettir.

Fukaraya yolladığınız hediye de ulaştı; selâmet fatihası okundu.

Almış olduğunuz tarikat, ondan yana ulaştığınız bağlılık üzerine hiç bir şey anlatılmıyor. O manada, bir kesiklik olmasından Allah’a sığınmak lâzımdır.

Bir şiir:

Bir anlık hayali nazarımda özeldir; Eşsiz güzelle geçen ömründen de güzeldir.

Eğer o büyüklerin bağlılığı ile, sana hâsıl olan az bir şey varsa.. onu çok çok bulman gerekir. Zira o az değildir. Şundan ki: Diğerlerinin nihayeti, bu zatların bidayetine derc edilmiştir.

Bir mısra:

Gülistanımı kıyasla baharımla.
Eğer mahabbette kuvvetliysen, bu kesiklikten gamlenme.

***

Mükerrer olarak giyilen elbise gönderildi. Onu zaman zaman giy; kemal-i edeple koru. Çünkü ondan çok faydalar olacaktır.

Onu her giyeceğin zaman, abdestli olarak giy; zikir tekrarı ile meşgul ol. Bu şekilde ümid edilir ki bir gönül birliği hâsıl olur.

***

Her ne zaman, bir mektup yazarsan, en uygunu batını hallerinden şeyler yazmandır. Zira, batini haller olmadan, zahirî haller itibardan düşmüştür. Bir mısra:

Dostlarındır sözlerin güzeli..

***

Sübhan Allah, bize ve size Seyyid’ül-beşer’e tabi olmakla sebat ihsan eylesin; hem zahirde, hem de batında.. Ona ve âline salât ve selâm..

Bir mısra:

Ötesi boş, asıl mesele bunda..