Peygamberimizin Torunu Hz. Hüseyin (R.A.) Ebu Abdullah.

İsim :  Hz. Hüseyin (R.A.) Ebu Abdullah

“ŞEHİD”  lakabıyla meşhurdur. Rasulullah (S.A.V.) ağabeyi Hasan’a yaptığı gibi o güne kadar Araplar tarafından pek bilinmeyen Hüseyin ismini kulağına bizzat ezan okuyarak koydu ve doğumunun yedinci gününde akika kurbanı kestirip Hz. Fatıma’dan saçının ağırlığınca fakirlere gümüş dağıtmasını istedi.

Baba İsmi : Ali bin Ebi Talib (R.A.)

Anne İsmi : Fatıma bint-i Muhammed bin Abdullah (R.A.)

Doğum Yeri Tarihi : Medine-i Münevvere, 5 Şaban 4H., 10 Ocak 626 M.

Cinsiyeti : Erkek

Zevcesinin İsmi : Rebab bint-i İmriü’l Kays.

Çocukları : Ali Ekber, Ali Zeynelabidin, Fatıma, Sükeyne, Ebu Bekir, Ömer, Abdullahi Muhammed, Cafer.

Vefat Yeri ve Tarihi : Küfe yakınlarındaki Kervela, 10 Muharrem 61 H., 680 M.

1- Rasulullah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur;

“Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim. Allah Hüseyin’i seveni sever. Hüseyin esbattan (torunlardan) biridir.” (Tirmizi)

2- Rasulullah (S.A.V.)  Efendimiz’e en çok benzeyen kişi idi.

Hz. Enes (R.A.) anlatıyor:

Ubeydullah bin Ziyad’ın yanında bulunduğum bir esnada, şehid edilen Hz. Hüseyin (R.A.)’ın mübarek başı onun yanına getirildi. O elindeki çubuğun ucuyla burnuna dürtüyor ve:

“_Bu kadar güzelini de hiç görmedim!” diyordu. Ben büyük bir hüzünle ve ona çıkışarak:

“_Bilmiyor musun, o, insanların Rasulullah (S.A.V.)  Efendimiz’e en çok benzeyeni idi” dedim.” (Buhari)

3- Ebu Hüreyre (R.A.), ölüm döeğinde iken Mervan bin Hakemkendisini ziyarete gelmişti. Bu ziyareti esnasında Mervan:

“_Tanıştığımızdan beri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’e olan sevgini müşahede etmekteyim. Bunun sebebi nedir?” diye sordu.

Ebu Hüreyre (R.A.) kendisini toparlayıp oturdu ve şöyle anlattı:

“_Şu gözlerimle şahid olduğum bir hadiseyi sana anlatayım. Bir gün Peygamber Efendimiz (S.A.V.) ile birlikte dışarı çıktık. Yolsa yürürken Allah Rasulü (S.A.V.), annelerinin yanında bulunan Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin’in ağlama seslerini işitti. Yürüyüşünühızlandırdı ve çocukların bulunduğu yere geldik. Rasulullah (S.A.V.), kızı Fatıma’ya :

“_Çocuklarımın nesi var?” diye sordu Fatıma (R.A.):

“_Ateşleri var” diye cevap verince Rasulullah (S.A.V.) su bulmak için su kabına yöneldi. O esnada su kıtlığı vardı. Etraftakilere:

“Yanında su olan var mı?” diye sorduğunda herkes kaplarını yokladı ancak hiç kimse bir damla dahi su bulamadı. Bunun üzerine Allah Rasulü (S.A.V.), kızı Fatıma’ya:

“Çocukların birini bana ver!” dedi.

O da perdenin arkasından birini uzattı. Rasulullah (S.A.V.), çocuğu alıp bağrına bastı fakat çocuk susmadı. Bunun üzerine dilini çıkartıp çocuğa uzatınca çocuk Peygamber Efendimiz’in mübarek dilini emmeye başladı sakinleşip ağlaması kesildi, Bundan sonra Allah Rasulü (S.A.V.) diğerini de alıp aynı şeyi yaptı o da aynı şekilde rahatlayıp sustu. Bir daha seslerini duymadık Bundan sonra Allah Rasulü (S.A.V.):

“Yürüyünüz!” buyurdu.

İçerdeki hanımları görmemek ve onlara yol açmak için sağa sola dağılıp uzaklaştık. Daha sonra Peygamber Efendimiz’le yolda buluştuk. Ben Rasulullah (S.A.V.)  Efendimiz’e böyle yaptığını gördkten sonra artık onları nasıl sevmem?”

3- Hz. Osman, isyancılar tarafından evinde kuşatıldığında, Hz. Hüseyin, ağabeyi ile birlikte babası tarafından Osman (R.A.)’ı korumak ve ona su taşımakla vasifelendirilmişti. Yani nedere bir muztarip ve muhtaç varsa onlar orada idi.

4- Hüseyin (R.A.), insanların gıpta ettiği müstesna bir şahsiyet idi. Efendi, hilm, vakar, sekinet ve haya gibi üstün faziletle sahip bir insandı. Herkes tarafından sevilirdi. Fitne, karışıklık ve kılıçtan nefret ederdi.

Hz. Hüseyin çok cömert ve mütevazi idi:

“Cömert, efendi olur; cimri ise hor ve hakir olur. Bu alemde bir mü’min kardeşinin iyiliğini kendinden önce düşünen, öbür alemde daha iyisini bulur” derdi.

5- Hz. Hüseyin (R.A.), kendini ibadete vererek zühd ve takvaya dayalı bir hayat sürdü. insanlara iyilik ve yardım etmeyi çok sevdi. Müslümanlar arasında huzur ve sükunu sağlamak, birlik ve beraberliği devam ettirmek için azami derecede gayret sarfetti. Fitne kıpıranışlarına fırsat vermedi. Muhterem dedesi Peygamber Efendimiz’in manevi mirasını koruyup yüceltmek için çalışırken hunharca şehid edildi. Ona reva görülen zalimane hareketler Fahr-i Kainat Efendimiz’i ve müslümanları çok üzdü. Selma (R.A.) anlatıyor:

Ümmü Selame’nin yanına girdim, ağlıyordu.

“Niye ağlıyorsun!” diye sordum. Bana şu cevabı verdi.

“_Şimdi Rasulullah (S.A.V.)’i rüyamda gördüm. Başında ve sakallarında toprak vardı.

“_Neyiniz var, ey Allah’ın Rasulü?” dedim:

“_Az evvel Hüseyin’in şehid edildiğine şahid oldum” buyurdu (Tirmizi)