137. MEKTUP

MEVZUU : Namazın üstün şanı ve kemalinin, nihayetin nihayetine kavuşmakla olacağının beyanı..

***

NOT : İMAMI RABBANİ Hz. bu mektubu, Hacı Hızır Afganî’ye yazmıştır.

***

Kıymetli mektub ulaştı; içinde yazılanlar anlaşıldı.

***

Bilesin ki.

İbadetten lezzet almak, onun edası sırasında külfetin kalkması; Allah’ın en büyük nimetleri arasında sayılır. Bilhassa namazı eda sırasında.. Zira, böyle bir şey, müntehilere müyesser olur. Bilhassa, farz olan namazların edası sırasında.. Zira, itpida hallerde, farzın edasında lezzet olmayıp nafilede vardır. Ama, bu lezzet nisbeti, nihayette farzlara kalır. O zaman, farzlarla meşgul olunduğu ve nafileler tatil edildiği görülür. O zaman, en büyük iş, müntehi için yalnız farzın edasıdır.

Bir mısra:

Bu büyük saadet, kimin olur acep?.

***

Şunun bilinmesi gerekir ki,

Namazın edası sırasında hâsıl olan lezzette, nefsin hiç bir hazzı yoktur. Hatta, aynı lezzet, hüzünde ve ağlamakta dahi görülür. Sübhanellah.. Bu ne büyük makamdır böyle?. Bir mısra:

Mübarek olsun nimet sahiplerine erdikleri..

Aynı şekilde, bu gibi kelâmları konuşmak, dinlemek, bizim gibi hevesliler için dâhi bir ganimettir. Bir mısra:

Bırakın bizi, teselli olalım, ümitlerle..

***

Bilesin ki,

Dünyada namaz mertebesi, âhirette rüyet mertebesidir. Dünyada yakınlığın nihayeti namazdadır. Âhirette yakınlığın nihayeti ise.. rüyettedir.

Sair ibadetler dahi, namaz için birer vesiledir. Ama, esas maksadlar arasında namaz vardır.

Vesselam vel-ikram..